Evet dün itibariyle 1 kilo daha verdin ve 65 kilo oldum 🙂
73 ile başladığım yolculuğa 3 ay sonra 65 olarak devam ediyorum. Kendimde gördüğüm farklılıkları paylaşmak istiyorum;
Yüzüm bana önceden şiş geliyordu, vücutta ödem olurda garip bi şişlik olur ya, aynı o şekilde. Ama şuan gayet güzel oldu, görenler hemen farkediyor. Nereye gitsem soruyorlar “ne yaptınız siz böyle? nasıl zayıfladınız?” çok mutlu oluyorum gerçekten.
Midem küçüldü diye düşünüyorum çünkü hiç eskisi gibi yemek yemiyorum. Benim en sevdiğim öğün kahvaltı olmasına rağmen sabah 9-10 gibi yediğim bir omlet ile öğlen 3 e kadar durabiliyorum. Ben acıktığım zaman tansiyonum falan düşerdi artık öyle bir derdim de yok.
3 aydır sabahları aşırı dinç uyanıyorum ve erken kalkıyorum.
Öğlenleri siesta çok severdim ama şimdi bu tip ufak kaçamaklara gerek kalmıyor.
Sanki böyle 10 km yol yürüsem yorulmazmışım gibi bir enerjim var.
Yemeklere bakış açım çok değişti; hamburger ve patates kızartmasına artık tiksinerek bakıyorum. Önceden de ayda belki 2 kere fast food yerdim çok abartmazdım ama şimdi yediğim mis gibi ev yemeklerinden sonra onların tadları çok yavan geliyor.
Konsantre olmak için çok efor sarfeden ben, bir oturuşta hiç bir hayale vs kapılmadan 140 sayfa kitap okuyabiliyorum. Genelde çok dağılırdı kafam ama şuan gayet odaklanabiliyorum.
Zor kararları verme mekanizması (prefrontal korteks) artık daha iyi çalışıyor ve daha mantıklı kararlar verebiliyor diyebilirim. İnsanın ne yediği gerçekten çok önemli. Kötü beslenirseniz bence kötü kararlar verirsiniz…
Her durumda mutlu olabiliyorum; kış depresyonu, regl dönemi vb durumlar artık bana işlemiyor. Bağırsak mutlu depresyon kim? 🙂
Ev yoğurdu yapmak bana aşırı mutluluk veriyor bunu farkettim. Bir şey ürettiğim için mi, emek olduğu için mi, güzel olduğu için mi daha henüz anlayamadım 🙂 Hepsi de olabilir…
Aklıma geldikçe bu tip değişimleri yine yazacağım…